Türk futbol tarihinin gururla anlatacağı bir anısı olan 2002 Dünya Kupasında final kapısından dönüp Güney Kore’yi 3-2 yenip 3.ncülükle kapamamızın akabinde başarımızın mimarı olan Şenol Güneş’in oynattığı futbol yerine saç modeli ve giydiği takım elbiselerini konuşan züppelere Şenol hocadan cevap 17 sene sonra geldi. Milli takım İzlanda’yı yenip gurubunda ikinci olarak Euro2020 biletini kaptı. Yine de hocanın maçta taktığı Trabzonspor’un renklerini çağrıştıran kravat konuşmaları alevlenmeden sonuçlandı.

Şenol hoca yaşlı ve tecrübelilerin yanına kendinden önce Milli Takımın başına gelen yerli ve yabancı hocaların görmediği veya göremediği gençleri monte ederek 10 maçın 8’inde gol yemeyen bir kadroyu oluşturmuş hatta Andorra ile oynanan maçta Ümit Milli Takımından 4 genç oyuncuyu dahil ederek 23 yaş ortalaması ile sahaya çıkarak (hoş Euro 2020 ye katılmayı garantilesek de) geleceğin Milli takımını şimdiden hazırladığını anlatır gibiydi. Mutlu olacağımız diğer bir husus, mevcut milli oyuncu potansiyelimiz ne gurbetçi ne de Türkiye liglerine mecbur değil hepsinden biraz olan hoş bir karışım var gibi gözüküyor.

Ayrıca hatırlayalım; eskiden olduğu gibi finallere katıldığımız için hiçbir oyuncumuzun ağzından prim veya primi çağrıştıran en ufak bir kelime dahi edilmedi ve sevinçlerini saha içinde maç bitiminde seyirci ile paylaşarak her şeyi sahada bıraktılar ve bu hareket de tam bir karakter göstergesiydi. Ancak bir hususu söylemeden geçmeyeceğim. İzlanda ile oynanan maçta ve bundan önce iç sahada oynanan milli maç öncesi seremonilerde rakip milli takımların marşları okunurken ıslıklama ve yuhalamalar iğrenç bir hal almaya başladı, kendimize gelmemiz ve bu iptidailikten kurtulmamız gerekiyor.

Artık kulüplerimiz bu gençleri gördükten sonra karar verecek. Emeklilik yaşı gelmiş yabancı oyunculara milyonlarca Euro verip mi transfer yapacaklar yoksa alt yapılarının farkında olmayan ve hangi cevherler var bunları bulamayan hocalarla mı yollarına devam edecekler.

Sağlıklı ve esen kalın.

Hüseyin DEMİREL