Türküler Türk halkının sesi ve soluğudur. Türküler Anadolu’ nun aşkı, sevdası, aşı, taşı, toprağı ve bereketidir, velhasıl türkü Türk’ün her şeyidir.

İşte bu yüzden türkülerimize sahip çıkmalıyız , ” ben türkümü Türk’üm diye söylerim demeliyiz ” . Çünkü türküler Türk halkının ölümsüz eserleridir, bizim görevimiz ise onları yaşatmak ve canlı tutmaktır.

Türküler Türk’ün her şeyidir;

1- Türk halkının her anı ve zamanıdır ( yaşamın kendisidir = ömürdür )

2- Milletin yaşadığı toprakların hava durumu ve meteorolojik olaylarıdır

3 – Su ve içecektir

4 – Doğal ve suni arazi arızalarıdır

5 – Sığınılacak bir liman ve kucaktır

6 – Aş – iş, ekmek, emek ve alın teridir

7 – Kılık -kıyafet, tavır – hareket (fiziki görünüştür)

8 – Eğitim – öğretim, din ve imandır

9 – Tarım, ziraat ve ekip – biçmedir

10 – Renk, müzik ve folklordur

11 – Gerçek halk edebiyatıdır

12 – Makam sahibi ve hatırı sayılır kişiler vardır

13 – Edep – adap, ar, namus, şan ve şeref vardır

14 – Zengin, fakir ve yoksul vardır

15 – Gerçek ve hayaller vardır

16 – Maden, para ve silah vardır

17 – Her cins ve tür hayvan vardır

18 – Ana- baba, akraba, seven ve sevilenler (aşk ve sevgi ) vardır

19 -Sanatkarlar ve meslek erbabları vardır

 

Burada sıralanan ve sayılan “Türk Halkının Her Şeyidir”  dediğimiz türkülerimizin ondokuz özelliği sırası geldikçe köşemizde yazılıp anlatılacaktır.

Aşağıda konumuzla ilgili güzel bir şiir sizlere sunulmuştur.

TÜRK’ÜM TÜRKÜ BENİM KÜLTÜRÜM

Gül yüzüne zülüf dökülünce, sen gözlerini süzerdin

Senin saçların örülünce, ben meliklerini sayardım

Kırkmaların kesilince, o güzel saçlarının ucundan

Çeyiz sandığında saklardın, yıllar yılı hiç çıkarmadan

Hiç mi üzülmezdin, hep gülerdi yüzün, türküler söylerdin

 

İlham verirdin şairlere, taparlardı güzelliğine

Gül yüzünde allık, kaşlarında rastık, gözlerinde sürme

Kolların yastık, saçların da yorgan olurdu sevgiliye

Ah, o saçlar hatıradır selvi boylu yardan diye diye

Geçer günler, bizde unutulmaz verilen sözler, üzülme

 

Gül dudaklar, elma yanaklar, o’  kara gözler, karakaşlar

Güler yüzlü, güzel kızlar, şimdi benim yüreğim sızlar

Al, yeşil, mavi, oyalı yazma ile örtülen o’ başlar

Ördüğün ve dokuduğun her şeyde ilvan ilvan nakışlar

Yar başında başka örtüler var, dinmiyor gözümde yaşlar

 

Yaralıdır Anadolu’da, o’ mert efeler ve yiğitler

Gece gündüz sana baksa da, görünmüyor o’ güzellikler

O ‘ mert efeler ve yiğitler, türkü söyler ve seni özler

Bitsin artık bu nazlar, gözlerini senden hiç ayırmazlar

El, yüz, kaş, göz ve güzelliklerini dilden hiç düşürmezler

 

Yar!  Gönlü açıktır onların, tertemiz alınları gibi

Sende aç gözünü, göster yüzünü sözünün eri gibi

Utanma, dünya alem bilir senin namus ve edebini

Neden, sebebini bilmeden, kapatıyorsun sen yüzünü

Zincirlerini kır, haykır, kimse görmesin üzüldüğünü

 

Ayın ondördünde, saçını kim ördü diye soranlara

Türkü söyleyerek cevap verirdin, ördüyse yarim ördü

Ay karanlık kim gördü derdin, aşkımızı kıskananlara

Bir derdinmi var a’ güzelim, nerde o’ güzel türkülerin

Bir derdin varsa güzelim, söyle derdini bizde bilelim

 

Benim analarımın ve kız kardeşlerimin de elleri

Aynı senin ellerin ve saçların gibi kınalı idi

Söyle, senin saçının hangi teline kimden zarar geldi

Söyle, yar başına neler geldi, ne olur bende bileyim,

Sordum, sordum söylemedin, nazlı yar ben nereden bileyim

 

İnanki sevgilim, benim yüce tanrıdan şudur dileğim;

Onlar benim namusum, anam, bacım, eşim ve kız kardeşim

Onlara kimse karışmasın, kimse karışmasın ne olur

Bilen varsa söylesin, bu doğru sözden başka sözmü olur

Sözün doğrusunu söyleyen, neden dokuz köyden kovulur

 

Türk’üm, türkü benim kültürüm, unutulmasın türkülerim

Unutulmasın türkülerim, Türk’üm, türkü benim kültürüm

Muharrem KAYNAK

NOT: Hece ölçüsü ile yazılan bu şiirde tam ve zengin kafiye kullanılmıştır. Şiirde kaybolan değerlerimizi simgeleyen aşağıdaki kelime, deyim ve kavramlar vardır.

–  Zülüf, kırkma , ( perçem ve kakül de hatırlanır ) , sırma saç, saç örgüsü ve melik,

– Yare yastık olan kollar ve yorgan olan saçlar, selvi boylu yar, naz, nazlı yar, yar,

– Elma yanak, gül dudak, kara kaş -kara göz, allık, rastık, sürme, kına, kınalı el, kına yakılmış saç

– Bu gün ayın ondördü, ördüyse yarim ördü ay karanlık kim gördü gibi türkü söylemek ve özlemek,

– Al -yeşil ve mavi oyalı yazma, ilvan -ilvan nakışlar, başörtüsü, saçın telleri, çeyiz,

– Gönlü açık olmak, alnı açık olmak, tertemiz alın, edep ve namus, sözünün eri olmak, göz süzmek

– Dert, üzüntü, yürek sızısı, doğru söyleyen dokuz köyden kovulur, verilen söz unutulmaz, dünya -alem, ana- bacı –  eş ve kız kardeş, yüce tanrı, dilek, sevgili, gül yüzlü, sandıkta saklama,

–  Türkü Türk’ ün kültürü, türkü benim kültürüm, unutulmasın türkülerim.