Beykozlu Yazar Melih Ulu, Üstadı Muhabbet isimli kitabıyla Engelsiz Umutlar Sosyal ve Kültürel Yaşam Derneği’ne umut katmayı hedefliyor.
Beykoz’da bir süre siyasetle meşgul olan Yazar Melih Ulu, yazmayı tamamladığı kitabının gelirleriyle Engelsiz Umutlar Derneğine maddi fayda sağlamak amacıyla, çalışmalar yapıyor. Hem kitabının tanıtımı hem de daha 3 yıldır faaliyet gösteren Engelsiz Umutlar Derneğinin adının duyulması adına çalışmalar gerçekleştiren Melih Ulu, kitabının yazım sürecini ve Engelsiz Umutlar Derneğine katkı sağlamak için neler yapmayı planladığını, Engelsiz Umutlar Dernek Başkanı Dilek Bülbül’ün de katıldığı söyleşide Beykoz Olay Gazetesine anlattı.
Kendinizi tanıtır mısınız?
Melih Ulu: 1978 Üsküdar doğumluyum. Paşabahçeliyim. İlk ve ortaokulu Beykoz’da, liseyi Beylerbeyi’nde okudum. Anadolu Üniversitesi 2’inci sınıftan İktisat Bölümünden terkim. 25 senedir, gümrük müşavirliği şirketlerinde ihracat ithalat müdürlüğü yapıyorum. Beykoz’da 1999 yılından itibaren siyasetle uğraştım. Anavatan Partisinde, gençlik kollarında çalışmaya başladım. 2000 yılından itibaren de 2000 ve 2004 yıllarında, 2 dönem gençlik kolu başkanlığı yaptım. Genel merkez gençlik kolları, üyelikleri, başkan yardımcılığı. 2004’ten sonra siyasete ara verdim. Ama sivil toplum kuruluşlarıyla irtibatım sürekli devam etti. Kitabı yazmaya 20’li yaşlarda niyetlendim. Bundan 5 sene kadar önce başladım, oluşturmaya. Çünkü kitap yazmak, ‘hadi’ deyip olacak bir şey değil. Bu arada 2000’li yıllarda siyaset yaparken aynı zamanda Beykoz’da, size; Ozan Derviş Bey’e, Zeki Aksu Bey’e imrenerek; özenerek gazetecilik yaptık. Beykoz’da Beykoz Aktüel diye bir gazete çıkartmıştık. Bir sene kadar faaliyetimiz devam etti. Ama Beykoz’da yerel gazetecilik kolay değil. Biz bir parti bünyesinde yapmaya çalıştığımız halde olmadı, yürütemedik. Ama bir idealdi. Gerçekleştirmiş olduk. O sayede, Beykoz’daki sivil toplum kuruluşlarına ulaştık. Daha fazla sosyalleştik. Daha fazla kendimizi geliştirdik. Zaten siyasetin bana kazandırdığı en büyük şey, kişisel olarak gelişimim oldu. Kendimi daha rahat ifade edebileceğim bir ortama girmiş oldum. Özgüvenimi kazandırdı.
Yazmaya nasıl başladınız?
Melih Ulu: Yazmak hep bir tutkuydu. Bunu gazetecilik de yaptık. Sonunda bir ideal de kitap yazmaktı. 2016’dan itibaren başladım. 4 senede tamamlayabildim, gördüğünüz kitabı. En büyük hayallerimden bir tanesiydi. Gerçekleştirmiş oldum. Türkiye şartlarında kitap, para kazanmak için yapmak çok mantıklı değil. Türkiye, okuma oranının çok düşük olduğu bir ülke. Finlandiya’da kişi başına düşen günlük gazete sayısı 4. Türkiye’de 10 kişi başına bir gazete düşüyor. İnsanlar okumuyorlar. Okuma olayı kültürümüz zaten yok. Kitap basacaksınız ve bu kitap bir gelir sağlayacaksınız. Mümkün değil. Araştırıyordum. Kitabı yazarken araştırıyordum. O sırada tesadüfen Ozan Derviş Bey’in vasıtasıyla Engelsiz Umutlar Derneğiyle tanışmış oldum. Faydası olsun, en azından çocuklara. Bir tane çocuğu bile mutlu edebilirsek, ne mutlu. İyi de gidiyor, şu ana kadar. Kendi işimin yoğunluğundan, fazla vakit ayıramadığım halde güzel gidiyor. Daha da iyi olacak. Sosyal sorumluluk projemiz sayesinde, bu dernekten haberi olmayan insanların haberi oldu. Bundan sonra periyodik olarak destek vermeyi düşünen insanlar var. Çok güzel bir şey. Bir kitap parası kadar destek beklediğimiz insanlardan, bazen derneğin kirası ne kadarsa yardımcı olmaya çalışalım, tarzında öneriler geliyor. Bunlar önümüzdeki dönemde artık somut hale gelecek. Bu da bizi mutlu ediyor. Bu derneğin, açık kalması lazım. Burada, 25 çocuk eğitim görüyor. 4 tane gönüllü öğretmen var. Sonuna kadar devam edeceğiz.
Kitabınızdan bahseder misiniz?
Melih Ulu: Kitapla ilgili biraz anlatayım. Kitap, benim anlatamadıklarımı anlatıyor; söyleyemediklerimi söylüyor. Kitap, birinden ilham alınarak yazıldı. O kişi, şu an yurtdışında. Oradan yola çıkarak yazdım. Sonrası çok farklı yerlere gitti. Yazarken çok farklı hikayeler çıktı, ortaya. Sosyolojik bir tespit olarak aktarayım. İnsanlar, hayatlarında karşılarına çıkan insanlara kendi içlerindeki duyguları yüklerler. Belirlediğimiz roller var ya. Size, gazetecilik rolünü yüklüyorum. Dilek Hanım’a dernek başkanlığı rolünü yüklüyorum. Kendi çevremizde de evde annemize, anne rolünü; babamıza, baba rolünü yüklüyoruz. O duyguyu, yüklüyoruz. Burada da yaptığımız bu. 8 – 10 tane karaktere, ben kendi içimde bastırılmış duygularımı da yükledim. Mesela ben egolu bir insan değilim. Ama kitapta, egolu bir karakter var. Kıskanç bir insan değilim. Ama kitapta, kıskanç bir karakter var. Kitap, sabretmenin önemini anlatıyor. Hayattaki en büyük kazanımların, sabır sonucunda ortaya çıktığını anlatıyor. Kitabın ana fikri, bu aslında. Birden fazla hikaye var. Başından sonunu kestiremiyorsunuz. Nereye gideceğini bilmiyorsunuz. Başı, çok farklı. Sanki baştaki 2 karakter üzerinden dönecekmiş gibi geliyor. Ama sonunda çok başka bitiyor. Bir amacım daha vardı; kitap, okuyan kişiye bazı soruları sordursun. Okuyanlardan gelen tepkilerde de o soruların oluştuğunu gördüm. Bu da benim amacıma ulaştığımı gösteriyor.
Nerelerde satılıyor?
Melih Ulu: Kitap Zet Yayınlarından çıktı. Zet Yayınları, kendi internet sitesinde satıyor. Gittigidiyor’da var. Hepsiburada’da var. 3’ünde de satışı var. Ama bizim amacımız, oradan satış yapıldığında bunun derneğe bir katkısı yok. Biz direkt sosyal medya hesaplarımızla, dostlarımıza derneğin hesap bilgilerini verdik. Oradan dernek hesabına bağış yapanlara, kitabı ücretsiz kargoyla kendilerine ulaştırıyoruz. Dostlarımıza da kitabı götürdüğümüzde, kendi sayfalarında dernek hesap bilgileriyle paylaşmalarını tavsiye ediyoruz. Beykoz’da şu ana kadar özellikle CHP’li dostlarımızın çok büyük katkısını gördüm. Paylaşıyorlar, okuyorlar. Kendilerine minnettarım.
Dilek Hanım, siz kendinizi tanıtır mısınız?
Dilek Bülbül: 47 yaşındayım. 25 yaşında zihinsel engelli bir oğlum var. Engelsiz Umutları da oğlum okuldan mezun olduktan sonra gönüllü arkadaşlarımla beraber kurduk. Kurma amacımız, okuldan mezun olduklarında çocukların evlere kapandığını gördük. Vural, bu konuda şanslı bir çocuk; aktif bir çocuk. Böyle bir şeye ihtiyacı yok. Ama okulda 110 çocuğumuz vardı. Anadolufeneri Ayetullah Keser Eğitim Uygulama Okulunda 14 sene okul aile birliği yaptım. Yaptığım süre içinde, Beykoz her ne kadar İstanbul’un incisi de olmuş olsa bir köy. Köy havasında devam etmekte. Oldukça fazla engelli çocuk var. Aileler de çocuklarının engel oranlarını çok fazla bilmiyorlar. Bilmedikleri gibi de okul bittiği takdirde, eğitimi bittiği takdirde evlere kapatıyorlar. Vural, mezun olduktan sonra Fen okulunda 2 sene Halk Eğitim sınıfı açtırdım. O şekil devam ettik. Baktık ki bu olmuyor. Her sene mezuniyet veriyoruz. Bunun üstüne ufak bir kıvılcımla umut olalım, dedik. Engelsiz Umutları, gönüllü arkadaşlarımla beraber kurduk. Yaklaşık bir senedir de bu çatı altındayız, Çubuklu’da. 25’e yakın öğrencimiz var. Pandemi süreci olmamış olsaydı daha da fazla olacaktı. Burada 4 tane Halk Eğitim eşliğinden aldığımız ve 2 tane de gönüllü öğretmenimiz var. El sanatları, folklor, ebru çalışması, resim gibi faaliyetler. Hem çocuklar eve kapanmamış oluyor. Sabah 9 buçukla 3 arası. Sosyal olarak daha aktif olmuş oluyorlar. Hem de öğrendiklerinin üstüne bir tane daha koymuş oluyorlar. Çünkü bizim çocuklar bir yaz döneminde yaptığını unutabiliyorlar. Yaz tatiline girdiğinde okul, unutabiliyorlar. Tekrar okula başladığında, sil baştan başlanıyor. Bu süreç olmasın, dedik. O yüzden Engelsiz Umutları kurduk. 3 senelik bir derneğiz. Pandemi, kötü vurdu. Buranın tadilatını bağışçılarla yaptırmıştık. Bir sene kira ödemedik. Ağustos itibarıyla kira ödemeye başladık. Melih Bey, bana engelliler haftasında mesaj atmış. Kayıtlı olmadığı için spama düşmüş. Bir hafta on gün sonra gördüğümde, bizden bir çerçeve hediye istemişti, kızına hediye etmek için. Onu gönderdikten sonra sayfasına girip baktığımda çok güzel sözler yazmış. Engelsiz Umutları tanımadığı halde güzel sözler yazmış. Çünkü engelliler haftasında bir etkinliğimiz olacaktı ama pandemi döneminden dolayı yapamamıştık. Onu görsele dökmüştük, sosyal medyaya dökmüştük. Oradan etkilenerek çok güzel sözler yazmış, Engelsiz Umutlarla ilgili. Eylül ayı gibi de evde kara kara düşünüyorum, kira başladı; nasıl ödeyeceğiz. Derneğimizin adının umut olmasıyla Melih Bey’den gelen umutlu bir telefon oldu. Dilek Hanım, dedi, böyle bir kitap bastırdım; yazdım, Üstadı Muhabbet. Bir proje düşünüyorum; her satılan kitaptan derneğe katkı olmasını düşünüyorum, dedi. Dedim, umut oldunuz. O anda da ciddi anlamda karamsardım. O şekil başladık. Melih Bey, bizlere kitaplarını getirdi. Derneğimize gelip kitabını akan kişi, bağışını yapıyor. Biz de Melih Bey’in dediği gibi bu ışıkları söndürmeden ayakta tutmak için çaba sarf edeceğiz. İlk başlarda çok güzel gitti. Sosyal medyadan döndürüyoruz. Okuma alışkanlığı olmadığı için sadece beğenip geçen de oluyor. Hem biraz satış hem de aynı zamanda reklamımız da oluyor.
Başka yazarlara, öneriniz; çağrınız var mı? Onlarla irtibata geçmeyi düşündünüz mü?
Melih Ulu: Düşünüyorum. Zülfi Livaneli, Hıncal Uluç. Asistanlarını aradım. Randevu talep ettim. Ulaşabildiğim kadarına ulaşıp hem kitabın tanıtımını yapıp hem de kendilerinin de en azından sosyal medya hesaplarında paylaşıp destek olmalarını bekliyorum. Ama ilk etapta biraz kendi işlerimin yoğunluğundan dolayı vakit ayıramadım. Beykoz’da hatırı sayılır bir çevrem var. Beykoz’daki tanınmış iş insanlarına ulaşıp, tanınmış sivil toplum kuruluşu liderlerine ulaşıp onlar vasıtasıyla da kitaptan ziyade, kitabın vasıtasıyla derneğin tanıtımını. Kitap, bir hayaldi. Hayalim gerçekleşti. Benim hayalim buraya kadar. Bundan sonrası başkalarının hayallerini gerçekleştirmek. Onun için uğraşıyoruz. İsmail Küçükkaya’nın asistanına da ulaştım. Kitap istediler, gönderdim. Bekliyorum, yayınlamalarını. ATV’de de sabah haber programı var. Oraya da ulaştık. Oradan daha dönüş almadım. Haluk Levent, Ahbap Grubuna ulaştık. Onlardan geri dönüş bekliyoruz.
Üstadı Muhabbet kitabı, Engelsiz Umutlar Derneğine bağış yapan kişilere ücretsiz olarak gönderilecek. Hem derneğe destek sağlamak hem de Melih Ulu’nun Üstadı Muhabbet kitabını ücretsiz edinmek isteyen herkes derneğin TR 560013400001636636900001 nolu hesabına bağış yapabilir.
