Semavi dinler kurulu düzene, o düzenin egemenlerine isyan ile doğmuşlardır. Hz.Musa Firavun’a, Hz İsa Yahudilere, Romalılara, Hz Muhammed ise Kureyş egemenlerine onların düzenlerine isyan ile yola çıkmışlardır. İlahi tebliğiler “lâ” yani hayır ile başlamıştır.

Bu özelliği ile dinler, buyurucu hükümler ihtiva ederler. Ve bu hükümler zorlayıcıdır. Bu zorlayıcılık devleti de kapsayacak kadar geniştir.

Ne yazık ki dinler bir toplumsal hareket olmayı aşıp da sisteme, yani devlete dönüşünce iş değişir. Bu kez din devletin emrine girer. Bu durum, diğer dinlerde olduğu gibi İslam tarihinde de sık yaşanan bir olaydır. Sonuçlarını ise yıllardır hep birlikte yaşamaktayız.

Bir zamanlar dünyaya hükmeden İslam imparatorlukları şimdi küçük kukla devletler halinde ve hepsi paramparça; üstelik kim kiminle birlikte belli değil. İslam ile Yahudilik arasında sözüm ona kökü çok derinlerde bir düşmanlık var. Kendilerini Müslümanlık adına söz söylemekte yetkili görenlerin çoğu lafa gelince İsrail aleyhine sallıyorlar; ama uygulamada bu devletle sarmaş dolaşlar. Neredeyse tamamı İsrail’in en büyük baş ağrıları Suriye ve İran yönetimine karşı ve üstelik de İsrail’le yan yana cihad halindeler.

Açıkça söyleyelim. Din devletin emrine girince uluhiyetini kaybedip din olmaktan çıktığı gibi, devlet de adaletini kaybeder, devlet olmaktan çıkar.

Eskiden de sıkça yalpalasa da şimdilerde din sektörünün büyük kısmı, bizzat Diyanet İşleri Başkanlığı, siyasi iktidarın güdümünde bir çizgi izlemektedir. Şimdilerde Diyanet, iktidar aleyhine her durumu tevil ederek meşrulaştırma gibi bir misyon üstlenmiştir. Cuma hutbeleri, tek merkezden, hükümeti rahatsız etmemeye azami özen gösterecek biçimde dikte edilmektedir. Maaşlı memur olan din görevlilerinin çoğu Allah adına hüküm verecek cesarete sahip değillerdir. Kukladan öte bir fonksiyonları yoktur. Tek yaptıkları, dinin özünde var olan haksızlığa isyanı söküp atmak; yerine mutlak bir teslimiyeti yerleştirmek olmuştur.

Bunun son örneği. Diyanet’in TOKİ’den ev alacakların devlet bankalarından çekecekleri kredi için ödeyecekleri faizin caiz olduğuna dair fetvadır. Anladık işler kesat, inşaat sektörü sıkıntıda. Müteahhitler ev satamazlarsa batabilirler. Tamam da yıllarca “Kıyamet bina ile zinadan kopacak.” diyen diyanet erkânı, bu gökdelenler dikilirken neredeydi. Yoksa bu gökdelenler, bunları dikenler, “ İhanet ettik.” diye diye bunların dikilmesine destek sağlayanların iradesi, haşa Allah’ın emrinden de mi büyüktü.

“Zaruret günahı ortadan kaldırır.” mantığına sığınabilirsiniz; ama bunun zaruret neresinde? Zarureti neye göre belirleyeceksiniz? “Üzerine kayıtlı olmayan dokuz evi bulunup da onuncu için kredi çekenin günahı boynuna.” deyip de mesuliyetten kaçacak mısınız?” Hem devletin vatandaşı konut sahibi yapmasının yolu onu 20 yıl borca sokup “Yuva sahibi yapacağım.” diye yuvasının içine faiz fitnesini sokmak, geçimsizlik tohumu ekmek midir? Siz hangi cüretle dinin en büyük haramlarından birine meşruiyet kazandırmaya soyunursunuz?

Malum maaşınızın büyük kısmı haramlardan geliyor. Yarın günahkâr dediğiniz vatandaşların sizin vaazlarınıza birebir riayet edip de bu haramları terk ettiğini düşünelim. O zaman maaş almanız da sıkıntıya girebilir. Bu durumda; “Evde çoluk çocuk açtır. Maaş almamız zaruridir.” diyerek bu haramlara cevaz mı vereceksiniz.

İçinizden biri vardı hani Timurtaş Uçar Hoca. Oğlunu bu iktidar yedi sene babasının durmadan sövdüğü Spor Toto’ya genel müdür yaptı. Bu kişi, şimdi de Milli Piyango genel Müdürü. Utanmadınız mı bu durumdan? Yoksa o hocanın anlattıkları yalan mıydı? Bu rezalete karşı, “Ulul emre itaat” adına mı sustunuz?

Bakın beyler siz sıradan bir kurum değilsiniz.  Hükümetle aranızda amir-memur ilişkisi var diye, efendilerin keyfine göre hüküm veremezsiniz. “Şöyle olursa böyle olur, falanın gereği filandır.” diyerek yöneticilerin keyfine göre tavır belirleyemezsiniz. Faize yeşil don giydirerek onu meşru hale getiremezsiniz.

Yaparsanız, sıfatınız “TİCARET İŞLERİ, VAZİYETİ İDARE ET İŞLERİ BAŞKANLIĞI olur.”

Mehmet Mahmut Yıldız

Şahlanış Hareketi Genel Başkanı